Co 20-003 Interview met Bondscoach NL Dames
Hong Zhao
de enige speelster die zowel op de Olympics 1988 bij de FIVB als op de Paralympics 2016 bij ParaVolley heeft meegespeelt. Thans haar ervaring overbrengt aan het Dames Team NL
Wie ben je en wat doe je? Stel jezelf even voor.
Ik ben Hongh Zhao. Ik woon in Sneek. Ik ben fotograaf en werk twee dagen per week bij PostNL. Sinds een jaar ben ik actief als bondscoach van het Nederlandse dames zitvolleybalteam.
Ben jezelf nog actief sporter ? Waar heb je gespeeld?
Ja zeker, ik speel nog steeds bij het zitvolleybal team FDS in Sneek en tevens ben ik trainster bij dit team. Ik kom oorspronkelijk uit China. Vanaf mijn 6e speel ik volleybal en met het Chinese volleybal team heb ik deelgenomen aan de Olympische Spelen van 1988 in Seoel en hadden we de bronzen medaille gewonnen. Met het Nederlands dameszitvolleybalteam ben ik naar de Paralympische Spelen van Rio de Janeiro geweest in 2016.
"Ik ben de enige speelster in de wereld die zowel aan de Olympische als aan de Paralympische Spelen heeft deelgenomen en twee verschillende landen heeft vertegenwoordigd. " Dit heeft een journalist mij verteld, zelf heb ik daar nooit bij stil gestaan.
Je bent zelf Internationaal speelster geweest. Hoe heb je dat ervaren en hoe kijk je tegen die internationale classificatie aan als speler ?
Ik heb het altijd fijn gevonden om speelster te zijn, je hoeft alleen je “volleybal kunstje” te laten zien, geen verplichte randzaken. Ik heb natuurlijk al de nodige volleybal ervaring. In het begin moest ik wel erg omschakelen met het schuiven en zo, maar ik voelde mij al snel thuis zittend op het veld. Ik vind het altijd een eer en voel me bevoorrecht om mijn land te vertegenwoordigen. Volleybal heeft niet alleen mijn leven verrijkt, het heeft zeker ook mijn horizon verbreed. Bovendien heeft volleybal mij naar Nederland gebracht en ik heb hier een compleet nieuw leven opgebouwd, ik voel mij hier nu meer thuis dan in China.
Ik heb in mijn leven heel veel uren op het volleybalveld doorgebracht en daardoor heb ik twee versleten knieën. Toen ik bij het eredivisie team van VC Sneek speelde, is bij een wedstrijd het kraakbeen van mijn rechter knie uit de knie gedrukt. Ten gevolge van twee mislukte operaties en talloze kijkoperaties was ik niet eens meer in staat om te lopen. Na twee jaar revalideren kan ik weer “normaal lopen”, maar geen volleybal meer spelen.
In 2015 ben ik bij het nl zitvolleybalteam gekomen. De medische keuring was vreselijk spannend, ook voor het hele team. De keuringsarts was erg verbaasd over de conditie van mijn knieën, dat ik nog kan lopen en leven met zoveel pijn. Uiteindelijk ben ik “grijs” (tegenwoordig VS2) geclassificeerd. In 2018 zijn er weer een verscherpte keuringsregels ingevoerd, op het WK van dat jaar moest ik volgens de nieuwe regels opnieuw gekeurd worden. Op de medische keuring was ik weer grijs geclassificeerd, dat was ook de verwachting maar de keuringsarts wilden mij op het veld zien en ik werd uitgesloten zonder officieel uitleg, alleen dat ik “te goed “ was op het veld. Tot op de dag van vandaag heeft niemand van het "World ParaVolley " keuringsteam mij persoonlijk uitleg gegeven waarom ik ”afgekeurd” ben . Via via weet ik nu dat ik volgens de arts te goed kon bewegen. Ik vind persoonlijk dat ik oneerlijk ben behandeld en onrecht is aangedaan door het team van keuringsartsen. Ik heb mijn hele leven gesport, natuurlijk heb ik een goede atletische basis, ik vraag mij nog steeds af, als ik na mijn mislukte operaties in de rolstoel was gaan zitten en mijn lijf niet meer in top conditie had kunnen houden, was ik dan wel “gehandicapt” genoeg geweest? Het hele keuringsproces is erg stressvol en is altijd erg van invloed op het team, voorafgaand is nooit enige zekerheid. Je bent deels afhankelijk van de grillen van de keuringsartsen!
Waarom en wanner bent je gestart met coachen?
In 2018 na het WK ben ik geopereerd aan mijn schouder, het herstel valt zwaar tegen en bijna een jaar lang kon ik mijn arm niet optillen, hierdoor en omdat ik inmiddels “wit” was (uit) gekeurd ben ik geswitcht van speler naar assistent coach.
Hoe ervaar je de International classificatie keuringen in het zitvolleybal als coach en zouden deze moeten veranderen?
Ik vind zeker dat het moet veranderen. Als coach weet je vooraf nooit zeker welke spelers in een toernooi ingezet kunnen worden, vooral voor een team die weinig amputatie-speelsters heeft. Vooral de spelers die volleybal basis hebben en door een blessure of wat voor reden dan ook niet meer in staat zijn om staand te spelen, houden het niveau van het spel hoog. Door de nieuwe keuringsregels valt deze categorie spelers af, zoals ikzelf. Ze kunnen internationaal niet meer ingezet worden en zijn ook niet in staat staand volleybal te spelen.
Wat mij betreft moet iedereen internationaal kunnen spelen als iemand een aantoonbaar medisch rapport heeft waarin duidelijk wordt aangegeven dat iemand niet meer in staat is om staand te sporten.
Wat zou de motivatie kunnen zijn om spelers zitvolleybal te laten beoefenen?
Het is een dynamische sport voor iedereen die van teamsport houdt, met of zonder beperking.
Wat denk je wat nodig is om verenigingen te helpen om met zitvolleybal te beginnen. Bv Hoe bereiken we die grote groep sportgeblesseerden ?
Nederland is een klein welvarend land met goede medische verzorging, hierdoor zijn er heel weinig “zichtbare handicappen”. Het zou goed zijn dat elke grote vereniging verplicht zou worden om een “revalidatie”/ zitvolleybal team te ondersteunen, de spelers te verplichten in dit team te revalideren voor hun blessures en zitvolleybal te leren kennen. Hierdoor zal het zitvolleybal in Nederland groter worden en zal ook het niveau omhoog gaan. Zodanig dat we ook mondiaal weer aan de weg kunnen gaan timmeren.
Zie je zitvolleybal als volwaardige sport in Nederland en voor welke doelgroep geschikt?
Zitvolleybal is zeker een volwaardige sport. Voor alle volleybal liefhebbers met of zonder fysieke beperkingen. Door zittend te volleyballen is het minder belastend voor de knieën en enkels, hierdoor wordt het mogelijk om ook op iets oudere leeftijd te blijven volleyballen.
Word er bij de opleidingen voldoende aandacht gegeven ? Bv aan die vele gestopte sporters met blessure ?
We hebben altijd geprobeerd om zitvolleybal op kaart te zetten en de laatste jaren veel aandacht te besteden via de sociaal media. Echter, is het bereik nog steeds beperkt, ik kom nog vaak mensen tegen die nog nooit van zitvolleybal gehoord hebben, of geblesseerde spelers die uit “principe” niet willen proberen omdat zitvolleybal “minderwaardig” lijkt. Om deze prachtige sport groter en breder te maken, behalve de zitvolleybal wereld, kunnen we niet zonder de hulp van het NOC*NSF, NEVOBO en de clubs/verenigingen. Samen staan we sterk en zijn we zichtbaar!
ParaVolley Dames
