Interview Ontwerper en trainer van ZitVolleybal Tammo van der Scheer
Tammo met zijn "membership of honour " Award van de WOVD in 1996
Stel jezelf even voor. Wie ben je/ en wat doe je
Tammo van de Scheer. Geboren op 19 maart 1932 te Groningen. Ben in 1953 afgestudeerd aan de Academie Lichamelijke Opvoeding Groningen als sportleraar.
Hoe kwam je in aanraking met gehandicaptensport ?
Door een ongeluk en een knie operatie ben ik gerevalideerd in het Militair Revalidatie Oord Aardenburg . Hier kwam ik in contact met andere gehandicapten en de sport als revalidatie. Tijdens mijn dienstplicht bleef ik op Aardenburg als patiënt-instructeur. Eind 1955 werd ik in Haarlem benaderd door Anton Albers en nog 2 leden van de BNMO ( Bond van Nederlandse Militaire Oorlog en Dienstslachtoffers). Zij wilden een vereniging oprichten in Haarlem en vroegen of ik de leden wilde gaan trainen. Er werd die tijd allerlei sporten gestimuleerd door de BNMO, waaronder ook dat Zit bal. Ook veel leden in Kennemerland zochten een vereniging om wekelijks te sporten. Het resultaat was dat we op 1 februari 1956 de verenging KIS ( Kennemer Invaliden Sportclub) te Haarlem hebben opgericht. Er werd getraind op donderdagavond in Haarlem in de van der Leijschool en de competitiewedstrijden werden in de gymzaal van de Koude Horn kazerne in Haarlem gespeeld.
Wanneer ben je begonnen met zitvolleyballen ?
Albers en ik waren lid van het BNMO sportcomité. Dit Comité stimuleerde veel sport activiteiten , waaronder Tafeltennis, badminton, boogschieten, rolstoelbasketbal, zitbal enz.. Dus eerst werden alle BNMO leden aangespoord om lokaal een eigen vereniging op te richten. Zitbal werd in revalidatiecentrum Aardenburg [in Doorn] gespeeld en daar door mij geïnjecteerd met volleybalonderdelen. Dit werd als spel voor de nieuw op te richten verenigingen gekozen en daarna met hulp van Albers zijn de spelregels zoveel als mogelijk gelijk gemaakt aan de spelregels van de NEVOBO.
Deze Spelregels hebben wij via de BNMO aan alle leden kunnen aanbieden. Na enkele oefen potjes tegen een aantal clubs hebben we het Zit Volleybal publiekelijk kenbaar gemaakt op 5 mei 1956 , tijdens een grote Sport Manifestatie van de BNMO in het Olympisch Stadion te Amsterdam. Hierna werd er in Nederland geen Zit bal meer gespeeld, maar de verenigingen sloten zich aan bij de BNMO in een Zit Volleybal kompetitie.
Hoe ontwikkelde die samenwerking met Anton Albers ?
Helaas is Anton in 2015 overleden en is hiermee ook veel geschiedenis van het eerste uur verdwenen. Anton was een echte en zeer sportieve man. Door een Dienstongeval had hij beide handen verloren, waardoor hij zeer ernstig gehandicapt was. Hij was een echte “doener” met heel veel energie. Met hem en Wiel Teunissen hard gewerkt in de BNMO Sport Commissie om veel lokale verenigingen op te richten. Deze commissie en de aangesloten verenigingen konden destijds zo overgebracht worden naar die nieuwe NIS in 1961. Anton stimuleerde ook spelers uit bijvoorbeeld Haarlem en Alkmaar om in hun eigen omgeving een club op te richten. Zo ontstonden dus van oud KIS-leden verenigingen als “de Muggen” in Haarlem en “GSA” in Alkmaar.
Wat is je ervaring met zitvolleybal en Wat heeft het zitvolleybal gebracht ?
Naast trainer van KIS ben ikzelf van 1958 tot 1963 Voorzitter van KIS geweest. Er was nog zoveel te ontwikkelen voor gehandicaptensport.
Vind het fantastisch hoe het Zitvolleybal wereldwijd is ontwikkeld. Tot eigenlijk een Sport , die door gehandicapten en sport gehandicapten samen kan worden beoefend. Zeer vereerd was ik natuurlijk dat ik in 1996 door de Wereld Bond het “membership of honour” kreeg en nog wel uitgereikt door de President van de Bond, die ik destijds zelf het Spel heb geleerd en getraind. Op de foto Tammo in het kampioensteam van 1963.
Hoe lang ben je zitvolleybal trainer van KIS geweest en wat heb je nog meer gedaan?
Ik ben 40 jaar trainer en coach van KIS geweest. In 1965 zijn we met zwemmen voor gehandicapten begonnen in het Sportfondsenbad te Beverwijk en het zwembad in Heliomare. Ik heb 45 jaar zwemles gegeven. Ik was lid van de sportcommissies en chef de mission van de gehandicaptenploeg die meedeed aan de internationale wedstrijden in 1962 in Obertraun [Oostenrijk]
Wat zijn je leukste momenten geweest ?
Er zijn natuurlijk talkrijke leuke momenten geweest. Bijvoorbeeld het eerste lustrum in Haarlem in 1961. Dit werd gevierd met een groot toernooi in het Krelagehuis te Haarlem op 4 velden . Met de deelname van Wesel (Duitsland) werd het zelfs internationaal. Er was veel publiciteit. KIS werd eerste, 2de de Krabben en 3de DIS (Delft). Uiteindelijk zijn we met KIS wel 6 keer Lands Kampioen geweest.
Zie je zitvolleybal als een Sport voor iedereen of voor een bepaalde doelgroep ?
Zeker geschikt voor geblesseerde staand volleyballers of sporters met been problemen. In wezen kan het door iedereen gespeeld worden. Bij KIS was iedereen welkom.
Heb je ook obstakels bij het Zit Volleybal ervaren . Denk aan afstanden, vervoer of accommodaties ?
Aanvankelijk wel. We waren voor vervoer afhankelijk van MOVEO [meer ontspanning voor ernstige oorlogsslachtoffers]. MOVEO stond altijd voor ons klaar. We speelden de wedstrijden veel in de gymzaal van de Militaire kazernes door het hele land.
