69 years Sittingvolleyball

SPI 20-009                                                   Interview met Gerard Kroon. 100voudig International  5 x Paralympics,  en WK en EK titles en 7  x Nationaal Kampioen.

Zitvolleybal en daar heb ik geen moment spijt van

Hallo mijn naam is Gerard Kroon oud zitvolleybal speler/trainer.

Ik ben getrouwd met Hetty en vader van 1 dochter en 2 zoons en verder ben ik opa van 2 kleinzoons en woon sinds 2009 in Escharen Noord-Brabant. In mijn jeugd jaren woonde ik in de provincie Groningen en was ik vooral met voetballen bezig, maar na een ongeluk in 1973 was dat niet meer mogelijk, dus moest ik iets anders zoeken om mijn energie kwijt te raken. Dit werd dus Zitvolleybal en daar heb ik geen moment spijt van gehad

Ik ben in contact met zitvolleybal gekomen via Bert Dallinga hij was speler bij GSG in Groningen woonde in de buurt en al na 3 maanden na mijn ongeluk ben ik daar begonnen als speler.  Deze stap heeft mij erg geholpen om mijn handicap te overwinnen.

Van 1974 tot 2014 ben ik betrokken geweest bij het zitvolleybal als speler en trainer. Echt moeilijk heb ik het eigenlijk niet gevonden om te gaan zitvolleyballen om dat ik mij weer wilde meten in de sport en daar is het zitvolleybal uitermate geschikt voor. Wij hadden in die tijd al niet gehandicapten in het team en dat vond ik geweldig mooi van het zitvolleybal want op de grond was je allemaal gelijk. We zijn bij GSG Groningen onderaan begonnen en hebben in de loop der tijd een top team opgebouwd die 3 keer Nederlands kampioen is geworden plus de eerste Europacup winnaar voor clubteams in 1987.

In 1988 ben ik verhuisd naar Grave en ben ik gaan spelen bij Holyoke.  Ik heb gespeeld bij    GSG Groningen,  Holyoke,  Tubanten,   Volleer  en   Apollo Mill.

Resulaten

Mijn nationale erelijst is

3 x  Nationaal kampioen met  Groningen,   met  2 x nationale  beker kampioen

1 x nationaal kampioen Holyoke

3 x nationaal  kampioen Tubanten

EuroCup Clubteams internationaal. 1 x kampioen met  Groningen en 2 x met de Tubanten

Internationaal begonnen in 1979

In 1978 ben ik geselecteerd voor het nationale team en in 1979 heb ik mijn eerste interlands gespeeld tijdens het internationale toernooi in Haarlem. Ik heb in mijn carrière vele Ups en Down’s mee gemaakt maar had het voor geen goud willen missen. Hoeveel interlands ik heb gespeeld weet ik niet maar het zal tegen de 100 + lopen denk ik. Het hadden er veel meer kunnen zijn maar ik was iemand die nooit een blad voor de mond hield als iets mij niet aanstond en dat heeft mij wel wat wedstrijden en toernooien gekost, maar daar heb ik nooit spijt van gehad. Mijn sport mentaliteit was altijd willen winnen en dat botste wel eens met de coach en de scheidsrechters.  Als speler was ik een constante speler met een goeie stop en een goeie service waar ik ook een aantal persoonlijke trofeeën mee heb gewonnen.

Mijn internationale erelijst is  2 x paralympisch goud ,  1 x goud en 1x zilver  op WK en diverse  EK titels, alsmede de genoemde EuroCup prijzen.

Je hebt het sinds 1979 meegemaakt. Hoe kijk je daar op terug ?

 De ontwikkeling van het zitvolleybal internationaal is enorm geweest met zoveel landen die nu zitvolleybal spelen, dat had ik in de begin jaren niet verwacht. Ook het niveau van het spel heeft zich ontwikkeld naar een hoger niveau en daar is Nederland wat achter gebleven. Dit heeft deels met het aanbod van spelers te maken maar ook met de trainings intensiteit. Ik denk dat alle teams in de competities 1 keer in de week trainen en de internationals misschien gemiddeld met de nationale team trainingen aan 2 keer in de week toe komen. Dan hebben ze nog 1 keer in de 3 weken een wedstrijdje tegen elkaar waar je ook vaak niet tot het gaatje hoeft te gaan. In de hoogtij dagen van het zitvolleybal in Nederland waren de competitie wedstrijden veldslagen waar in niets en niemand werd ontzien. Mijn grote vriend Johan Reekers was tijdens de wedstrijd even mijn grootste vijand. Maar na de wedstrijd was alles weer vergeten. Door deze zware competitie wedstrijden en bijna elke maand wel een club toernooi wat ook altijd vermoeiende en zware wedstrijden waren, leerde je om onder druk spelen wat vooral internationaal erg belangrijk is. Als voorbeeld wat we allemaal deden was een week naar Costa-Rica om trainingen te geven of een weekendje naar Zwitserland voor demonstraties verder erg veel internationale toernooien in Hongarije, Joegoslavië, Zweden, Noorwegen, Duitsland, Finland of Iran. We gingen er heen voor Europacup of gewoon om een toernooi te spelen.

Als je stopt met spelen wil je dan nog iets anders doen voor Zitvolleybal ?

Mijn bijdrage aan het zitvolleybal van tegenwoordig is nihil en ik denk dat ze ook niet meer op mij zitten te wachten. Ik ben dan wel zitvolleybal trainer geweest in maar het trainerschap alleen heeft mij nooit genoeg voldoening gegeven, behalve misschien individueel met speler werken aan hun niveau, het liefste was ik speler-trainer omdat ik mij dan overal mee mocht bemoeien en ook nog mocht voor gaan in de strijd binnen de lijnen. Het kwalificatiesysteem zal altijd een twistpunt blijven volgens mij, je zult je aan de regels van de IPC moeten houden om internationaal mee te mogen doen en ik heb mij daar nooit echt in verdiept omdat ik als speler daar toch geen invloed op kon uitoefenen. Wel heb het altijd jammer gevonden want als er nou een sport geschikt is voor iedereen is het wel zitvolleybal. Verder zou ik iedereen adviseren om eens te gaan zitvolleyballen als je de mogelijkheid krijgt. Het is een sport die alles van je lichaam vraagt en het is geweldig om met of zonder handicap samen te spelen, want op de grond is iedereen gelijk. En soms kun je ook nog toerist spelen. Hier in 1996 met mijn maatje Johan Reekers.

Met vriendelijke sport groeten   Gerard   Kroon

Van 2001 t/m 2004 ben ik assistent coach bij het nationale dames team geweest met Joze Banfi.

Mijn hoogtepunten bij de Dames

Eerste in  2002   WK Slovenië.  1e. 2003. EK   2e. 2004. Paralympics Athene .

Hier met het nationaal dames team in Japan 2003

© Copyright ZitvolleybalNederland