Nr SPI 20-005
Interview met 10 x NK gewonnen , 11 x een EK , 9 x een WK, 4 x Paralympics en 13 x een EuroCup gespeeld met de Tubanten en als
Internationaal speler André Venderbosch
Stel jezelf even voor. Wie ben je, en wat doe je?
Mijn naam is Andre Venderbosch (1967) uit Enschede. Ik werk bij Riva Verzekeringen & Administraties in Hengelo, en verzorg complete administraties van vooral zakelijke relaties. Op een enkel toernooi na heb ik van 1985 t/m 2010 als international vrijwel alle EK’s en WK’s gespeeld. Ook heb ik in die periode met het nationale team aan 4 Paralympics deelgenomen. Sinds ik gestopt ben met zitvolleybal houd ik me vooral bezig met mountainbiken, train wekelijks in de sportschool en ben elk jaar op de skipiste te vinden.
Bij welke club heb je gespeeld en wat zijn je mooiste resultaten?
In 1983 ben ik bij SVG de Tubanten uit Enschede begonnen met zitvolleybal. Later integreerden we bij Boemerang Eibergen en Twente’05 Enschede. Elk jaar hadden we wel een toernooi in het buitenland. Regelmatig gingen we met eigen vervoer naar Hongarije of vlogen soms naar Finland. Daarnaast speelden we met de club 13 keer de EuroCup voor landskampioenen en 1 keer de WorldCup. In 1990 en 1999 wonnen we de EuroCup. De EuroCup in 1999 vond in Enschede plaats, om in je eigen woonplaats de cup te winnen was geweldig. Verder ben ik zelf met club 10 keer landskampioen geworden. Dit was in 2009 voor het laatst. Ondanks dit resultaat werd de zitvolleybaltak een jaar later door Twente’05 helaas opgeheven.
Waarom en wanneer ben je gaan zitvolleyballen?
Op mijn 15e ben ik voor het eerst gaan skiën en tijdens die vakantie kwam ik in aanraking met zitvolleyballers Enschede. Zij haalden mij over om een keer mee te doen met een zitvolleybal training bij de Tubanten uit Enschede. In de begin jaren bracht mijn vader me toen wekelijks vanuit de Achterhoek naar de training in Enschede. Ik heb tot 2010 bij de Tubanten gespeeld. Sport in het algemeen, maar ook het zitvolleybal, was voor mij heel belangrijk. Op 12 jarige leeftijd heb ik de kanker overleefd en waren mijn longen bestraald, deze hadden nog maar een inhoud van 42%. De sport was voor mij een goede manier om hiervan te herstellen, het was voor mij de beste medicijn die ik ooit heb gehad. Iedereen zou eigenlijk moeten sporten en voor mijn was zitvolleybal een geweldige sport om deel van uit te mogen maken.
Wat is je ervaring met zitvolleybal en wat heeft het zitvolleybal je gebracht?
Zowel met de club als met het nationale team kijk ik terug op een mooie tijd en hebben we veel plezier gehad en plezier bracht succes! Ik heb zo veel mensen ontmoet…en veel culturen leren kennen. Maar het bracht me ook schouderblessures. Achteraf denk ik omdat ik als broekie meteen in een Gouden Team terecht kwam er te weinig tijd was om je zelf goed te ontwikkelen. Belangrijk is dat je je lichaam van jongs af aan goed ontwikkelt en daarmee blessures kunt voorkomen. In die tijd had je geen sportschool op elke hoek van de straat zoals nu.
Je hebt internationale zitvolleybal ervaringen . Waar ben je geweest wat waren jouw mooiste of bijzondere ontmoetingen?
Naast de internationale toernooien die we met de club speelden heb ik met het Nationale Team de wereld een paar keer mogen zien. Ik was 17 toen ik bij het Nederlands team kwam en net als bij de club kwam ik in een Gouden Team terecht. Mijn eerste grote toernooi was het EK in Kristiansand Noorwegen in 1985 waar we Europees Kampioen werden. Indrukwekkend waren zeker ook de 4 Paralympics: Seoul 1988, Barcelona 1992, Atlanta 1996 en Sydney 2000. De beste herinneringen heb ik overgehouden aan de begin jaren 90…bijna elk toernooi speelden we wel de finale, zowel met de club als met het nationale team:
-De EuroCup in 1990 Nyiregyhaza Hongarije waar we met de Tubanten Europees club kampioen werden.
-De World Games 1990 in Assen waar we de finale tegen Iran speelden en waar de sporthal veel te klein was voor al die honderden toeschouwers die niet naar binnen konden.
-Uniek was het gewonnen EK 1991 in Nothingham waar we voor het eerst speelden met 1 vaste spelverdeler en 2 vaste stoppers.
-En vooral de Paralympics in Barcelona 1992 waar we opnieuw tegen Iran in de finale stonden.
-Het WK 1989 in Las Vegas waar we van Iran wonnen en wereldkampioen werden ook maakte indruk. We moesten overigens trainen op de vloerbedekking van het Hilton hotel…een sporthal was er niet in Las Vegas.
-Toen we in 2001 met een gelegenheidsteam onder leiding van bondscoach Jacques van Dormolen nog een keer brons haalden op het EK in Saraspotak Hongarije was ook geweldig.
Verder waren de tripjes naar Tehran en Isfahan in Iran zelf ook bijzonder; wedstrijden waren live op tv! Maar ik heb ook veel geleerd en genoten van alle clinic’s en trainingen van zoveel verschillende bondscoaches met ieder hun eigen ideeën. In totaal heb ik 11 x een EK gespeeld, 9 x een WK, 4 x deelgenomen aan de Paralympics en 13 x een EuroCup gespeeld met de Tubanten.
Beste resultaten:
Nederlands Team:
4 x Paralympische Spelen: 2 x Zilver in 1988 en 1992
9 x Wereld Kampioenschap: Goud in 1989
Zilver in 1990
4 x Brons in 1985, 1986, 1994 en 1998
11 x Europees Kampioenschap: 3 x Goud in 1985, 1987 en 1991
2 x Brons in 1995 en 2001
Clubteam de Tubanten:
13 x EuroCup: 2 x Goud in 1990 en 1999
4 x Zilver in 1987, 1991, 1993 en 1997
1992 Zilver medaille door IOC Juan Samaranch en Pieter Joon
Om Internationaal te spelen moet er een Classificatie (handicap) keuring plaatsvinden. Hoe ervaar je deze keuringen en zouden deze moeten veranderen of juist niet?
Die classificatie keuringen zijn altijd een probleem geweest. Vaak genoeg was een ‘grijze’ speler niet grijs genoeg en werd hij ondanks jarenlange training pas op het EK of WK afgekeurd. Vaak lag het ook aan de arts die op dat moment de keuring deed…het was altijd weer een verrassing. Wat me zelf goed is bijgebleven is dat ik zelf ooit ook op de lijst van spelers stond die tijdens het toernooi nog gekeurd moesten worden terwijl alom bekend was dat ik een been miste…bleek dat de Hongaarse keuringsarts Plesa mij alleen even wilde zien om te kijken hoe het met me ging.
Ook met de club moesten we met een EuroCup vaak een beroep doen op gastspelers omdat we zelf niet genoeg spelers met een beperking hadden. Later werden voor de club de regels versoepeld en mocht er een valide speler mee doen. Ik weet niet wat de huidige regels zijn, maar dit zouden ze ook bij het nationale team kunnen doen: een max. aantal valide spelers mee laten doen…bijv. 2 in het veld en 2 op de bank. Eenmaal zittend op de grond maakt het uiteindelijk niet zoveel uit of je wel of geen beperking hebt.
Waarom zou iemand moeten gaan zitvolleyballen? Zie je zitvolleybal als een Sport voor iedereen of voor een bepaalde doelgroep?
Als iemand met een blessure al volleybalervaring heeft zou diegene het zeker moeten proberen. Maar ook als je geen blessure hebt natuurlijk. Bij Twente’05 was ik in 2009 de enige speler met een beperking en dat jaar werden we landskampioen!
Indien je niet meer zelf actief speelt , zou je dan voor zitvolleybal iets willen gaan doen?
Ik heb een paar keer de huidige bondscoach Hans Mater mogen assisteren en apart kunnen trainen met de libero’s van het nationale team, wat erg leuk was om te doen. Tijd en afstand zullen altijd een rol blijven spelen…maar voor het zitvolleybal mogen ze me altijd vragen!
Heb je tenslotte een overzicht van jouw indrukwekkende en geslaagde sport carriere ?
Mijn medaille oogst
Main National- and International Sitting Volleyball Tournaments played by Andre Venderbosch (The Netherlands)
1984
Natonaal Kampioen Tubanten
1985
Kristiansand (NOR) – Open European Championships, Nat. Team GOLD Medal EC, Bronze WC
Nationaal Kampioen de Tubanten
1986
Pecs (HUN) – World Championships, Nat. Team BRONZE Medal
1987
Sajajevo (YU) – Open European Championships, Nat. Team, GOLD Medal
1987
Nationaal Kampioen de Tubanten
Enschede (NED) – EuroCup, Club Team SILVER Medal
1988
Seoul (KOR) – Paralympic Games, Nat. Team, SILVER Medal
1989
Nationaal Kampiopen de \Tubanten
Las Vegas (USA) – World Championships, Nat. Team GOLD Medal, All Tourn. Team Award
1990
Assen (NED) – World Games, Nat. Team, SILVER Medal
1990
Nyiregyhaza (HUN) – EuroCup Club Team, GOLD Medal, Best Player Award
1991
Nottingham (ENG) – European Championships, Nat. Team GOLD Medal
1991
Roermond (NED) – EuroCup, Club Team, SILVER Medal
1992
Nationaal Kampioen de Tubanten
Barcelona (ESP) – Paralympic Games, Nat. Team SILVER Medal
1993
Nationaal Kampioen de Tubanten
Roosendaal (NED) – EuroCup, Club Team SILVER Medal
1994
Nationaal Kampioen de Tubanten
Bottrop (GER) – World Championships, Nat. Team, BRONZE Medal
1994
Lappeenranta (FIN) – EuroCup, Club Team
1995
Ljublana (SLO) – European Championships, Nat. Team, BRONZE Medal
1995
Roermond (NED) – EuroCup, Club Team
1996
Atlanta (USA) – Paralympic Games, Nat. Team
1997
Hajduszoboszio (HUN) – EuroCup Club Team SILVER Medal
Talin (EST) – European Championships Nat. Team
1998
Tehran (IRN) – World Championships, Nat. Team
1999
Enschede (NED) – EuroCup, Club Team GOLD Medal
1999
Sarajevo (BIH) – European Championships, Nat. Team
2000
Leverkusen (GER) – EuroCup, Club Team
2000
Sydney (AUS) – Paralympic Games Nat. Team
2001
Nationaal Kampioen de Tubanten
De Lutte (NED) – EuroCup Club Team
2001
Sarospatak (HUN) – European Championships, Nat. Team BRONZE Medal
2002
Nationaal Kampioen de Tubanten
Cairo (EGY) – World Championships, Nat. Team
2002
Riga (LVA) – EuroCup Club Team
2003
Lappeenranta (FIN) – European Championships. Nat. Team
2003
Debrecen (HUN) – EuroCup, Club Team
2003
Leverkusen (GER) – WorldCup Club Team
2004
Leipzig (GER) – EuroCup Club Team
2005
Leverkusen (GER) – European Championships Nat. Team
2006
Roermond (NED) – World Championships, Nat. Team
2007
Nyiregyhaza (HUN) – European Championships, Nat. Team
2009
nationaal Kampioen de Tubanten
Elblag (POL) – European Championships Nat. Team
2010
Oklahoma (USA) – World Championships, Nat. Team
Follow
